FINALE

Isang sigaw lang ang hihilingin ko sayo…


Nagkarera na ang mga araw at nagpaligsahan ang mga buwan
Dumaan din ang libo-libong gabi at lungkot lagi ang namamayani
Ilang beses ng kumaway palayo ang mga numero ng orasan
At ilang beses na ring sumayaw ang mga titik sa salitang paalam

Isang tahimik na yuko lang lagi ang tinutugon ko
Pumapailalim lang ako sa makulimlim na kulay na pinili mo
Hindi ko tinangkang labanan ka sa paraang hindi mo kaya
hinayaan pa nga kitang silipin mga kulay ng aking baraha

Nagpyepyesta na ang mga karatig nating baranggay
Habang tayo lulan pa rin ng sasakyang nababalot ng ingay
Sinadya kong manatili sa puwesto kung san mo ako iniwan
Para hindi ka maligaw, alam mo kung saan ako babalikan

Tapos na ang pelikula, sarado na ang kurtina
Nagsiuwian na din ang lahat ng mga kontrabida
Tayo na lang ang natitirang nakatayo sa entablado
Kaya mo na kayang basagin ang katahimikang niyayakap mo?

Ilang beses kong isinigaw sa hangin ang iyong pangalan
Nasagot ko na rin lahat ng iyong pag aalinlangan
Kinalimutan kong minsan, binalot mo ako sa isang lumang kahon
Wala akong ibang gustong gawin kundi harapin ang ngayon

Isang sigaw lang ang laman ng wish ko…


Isang sigaw lang….


Galing sayo…


“hindi ko na ulit iiwanan ang tangang katabi ko”

l a s t f l i g h t

huling byahe na natin to
at may huling pakiusap ako sayo
sana sumabay ka na sa akin
saan man tayo dalhin ng hangin


huling byahe na kasi natin to
gusto ko maging masaya na tayo
wala ng bilangan ng sukli
at wala ng baryang ikukubli


huling byahe na talaga natin to
kapag hindi ka pa sumakay
tuluyan na tayong magkakahiwalay
at baka ang ngiti ko'y di na muling sumilay


peksman huling byahe na to
ayusin na natin ang lahat
ililigpit ko na lahat ng aking kalatat
sana wala na tayong marinig na sumbat


last flight na to



sasabay ka na ba talaga?





baka kasi bigla ka na namang pumara

ako at ang mrt

lagi akong sumasakay sa mrt. kaya araw araw madami akong nasasagap na chismis pero mas madami pa din yung mga karanasang pwede kong maimbak sa baul. yung tipong pwede kong isama kapag kinakalabit na ko ni bro para sumama sa kanya para maghasik ng kabutihan sa taas (charaaan)

kapag araw araw ka palang nasa istasyon ng tren, araw araw kang makakapulot ng mga moral lessons. sa kasalukuyan may lima na akong naipon:

una-hindi pala masarap sa pakiramdam kapag sinisiksik mo ang sarili mo para lang magkasya ka sa loob ng tren. nakakaawa ding tingnan na namimilipit ka na para lang makapasok samantalang meron namang dadating na maluwag na tren. yun nga lang malalate ka ng ilang oras. kaya naisip ko, hindi pala ganun kahalaga ang oras kung ang kapalit naman ng masasayang na sandali ay ginhawa ng yong pakiramdam. nakakatawa pala na may mga taong pilit sinisiksik ang sarili nila sa taong hindi naman sila kayang yakapin para hindi sila bumagsak. kaya ako di bale ng malate wag lang maipit.

pangalawa-nakakadistruct pala kapag sisksikan tapos may katabi ka pang nag aalaga ng pet sa buhok. mawawalan ka ng concentration at kahit sobrang lakas mo pwede ka pa ring matumba. one time kasi yung katabi ko yung pet nya aliw na aliw mamasyal, kitang kita ko na naglalakad sya na para lang syang nasa luneta, kaya yun sa sobrang distruction hindi ko napaghandaan ang pagpreno. dahil dito nalaman ko na hindi lahat ng maliliit mahina. may angkin din silang kakaibang lakas. kaya simula noon tinigilan ko na ang pagbubully sa ofismate kong 4'11.

pangatlo-nakakainis pala kapag punuan na at pawis na pawis na yung lahat tapos may bigla na lang maglalabas ng sama ng loob. nakakamatay pala ang ganung sitwasyon. naisip ko tuloy na may tama pala talagang oras kung kailan ka lang magpapaputok. lahat pala ng bagay may right timing.

pang apat-badtrip pala kapag nagmamadali ka na tapos bigla kang maiiwan ng tren. yung mga tipong todo takbo ka na tapos hindi ka aabot. dahil dito kaya ako naniwala na totoo pala talagang nakakabadtrip kapag naiiwan. lalo na kapag sa tingin mo ginawa mo naman ang lahat. mga dramang tinimbang ka ngunit kulang.

panglima-ito ang pinakagusto ko. mas maganda pala kapag bumibili ka ng stored value. kasi kapag boni to ayala lang ang byahe mo laging may matitirang piso at sa halagang ito pwede kang sumakay ng tren papunta sa pinakamalayong istasyon. dito ko lubos naisip na kung may pagkakataon kang maglakbay ng kalahati lang ang babayaran mo o wala pa nga sa kalahati, mas maganda kung sa pinakamalayo ka hihinto. parang mga broken hearted lang, kapag nasaktan ka tapos may chance ka na magmove on pilitin mong humakbang ng sobrang layo, yung tipong kahit noo mo hindi na makikita. at sabi nga ni eminem "if you had one chance, one opportunity to seize everything you wanted, would you capture it or let it slip?"

dahil sa mga nadadampot ko sa mrt. tingin ko araw araw na talaga akong sasakay dito...malay mo bigla kong marealize na hindi pala lahat ng taong namimiss mo...

NAMIMISS KA RIN

bukas makalawa ikaw naman ang iiyak

nasa farmers tayo ng unang pumatak ang luha ko
para kasing kakabit mo ang salitang malabo
di kita maintindihan, kahit anong paliwanag mo
at pakiramdam ko lahat ng bagay dito'y sadyang magulo

nakakainis din yung nangyari sa trinoma
lahat kasi ng lumalabas sa bibig mo puro patama
sinubukan ko namang umilag pero sapul pa din ako
kumanan na ko at kumaliwa, wala pa ding epekto

pulang pula na ang mata ko nung nasa robinsons tayo
hindi ko alam kung bakit ito lagi ang trip mo
masaya ka ba kapag nakikita mo akong umiiyak?
ramdam mo ba ba? ikaw at ang isip mong payak

para ngang ayoko ng pumunta ng mall of asia
kasi ayoko ng balikan yung mga naiwan kong luha
nakakainis ding hungkatin pa, ang mga ganong alaala
mas mabuti pa ngang nakapikit na lang ang aking mga mata

at naalala ko din nung minsang nag toms world tayo
akala ko magiging happy na sa wakas ang mood ko
kaso bigla mo na namang naisip umeksena
kaya sa ika doseng pagkakataon, luha ko na naman ang bida


masarap ba kapag may nakikita kang umiiyak?



pa experience naman oh...















BUKAS MAKALAWA PRAMIS IKAW NAMAN ANG IIYAK

sa hudyat ng puting tela

sasabay lang daw tayo sa direksyong ginusto ng hangin


dati naman masaya tayomarunong tayong maging kontento
hindi ka nagagalit kapag kulang ang oras ko
at hindi ko naririnig ang salitang tampo
simple lang kasi lahat ng bagay masaya, kapag naglalakad tayo ng sabay
malungkot naman sa tuwing maghihiwalay
at sa simpleng text lang, para ka na ring kumakaway

oo kung hindi mo man napapansinmasaya tayo dati,
nakaraang dalawang taon pero parang lahat ng magaganda pilit mong ikinahon
kasabay ng di pagpansin sa bakas ng kahapon
sa di ko malamang dahilan, nakakapagod din pala
pag sinusubukan kong kumalma, tadtad naman ako ng bala
magpapaliwanag ako, hindi ka naman makikinig
at tanging galit na naman ang sa hangi'y mananaig

sabi nila, ang araw daw lumulubog pero sisikat muli
pero bakit wala na akong makitang araw kahit man lang sandali?
kapag didilat ako, puro makulimlim na ulap ang nakikita ko
at sa tuwng pipikit naman ako, malalaking ulan ang isusukli mo
nakakapagod din pala kapag binibilisan mo ang natural mong lakad
nakakahingal ding sumabay sayo
nakakainis pala kapag hindi ka pwedeng maging "ikaw" sa sarili mo

kapag ba tumahimik na lang ako, maiisip mo din kayang magbago?


hindi naman di ba?kasi ang dahilan mo, ganyan ka na at hindi ka magbabago para sa ibang tao


hindi pala patas...kasi ako sinubukan ko


nakakapagod din pala, at nakakabadtrip ka na.


sa hudyat ng puting tela




SUKO NA AKO


huling musikang ibinato ng hangin:


Even the best fall down sometimes
Even the stars refuse to shine
Out of the back you fall in time
I somehow findYou and I collide